วางยา
‘ มะสัน รามัญชน ‘ งุ่นง่านดุจ แมวหง่าว
เขาทะยานลงจากเรือเมื่อมันเทียบเข้ากับท่าน้ำแห่งหนึ่งแล้วตะเกียกตะกายขึ้นตลิ่งดินทรายแดงริมลำน้ำโขง
ที่ผาดผ่านใจกลางเมืองเชียงรุ้ง
แม้นความเมื่อยล้าที่ต้องอุดอู้มาเป็นเวลานานสามวันที่ล่องเรือจากเชียงแสน ก็ไม่อาจหยุดยั้งเขาได้
เขาเดินทะลุเข้าตรอกออกซอยเลี้ยวซ้ายขวาอยู่สองสามหน
ก็มาถึงตลาดสดใจกลางเมืองที่มีตึกรามห้องแถวสองสามชั้นเรียงรายโดยรอบ
เขากวาดสายตามองป้ายต่างๆที่เขียนเป็นภาษาจีน
แต่โชคดีที่มีภาษาไทใหญ่ปรากฏอยู่บ้าง มันใกล้เคียงกับภาษามอญที่เขาคุ้นเคย ทำให้รู้ว่าเป้าหมายคือห้องแถวสามชั้นตรงหน้า เขารี่ตรงเข้าไปและก้าวขึ้นบันได
ไปยังห้องหนึ่งตามที่ได้รับการบอกเล่าไว้แล้ว
เมื่อเปิดประตูพบว่าภายในไม่มีเครื่องเรือนอะไรเท่าไร นอกจากโต๊ะเตรียมอาหาร เรียบ
ๆ ตัวหนึ่งกับเก้าอี้โยกตัวหนึ่ง และเก้าอี้ธรรมดาอีกตัวหนึ่ง
ด้านหนึ่งของผนังห้องที่มีสีมัวสกปรก มีชั้นวางของอยู่คู่หนึ่ง บนชั้นมี
ขวดและโถใส่ยาวางอยู่สัก หนึ่งโหล
ชายชรานั่งอยู่บนเก้าอี้โยก
กำลังนั่งอ่านหนังสือพิมพ์ มะสันไม่พูด พล่ามทำเพลงยื่นนามบัตรให้
"
เชิญนั่งครับ " ชายชรากล่าวอย่างสุภาพ "
ข้าฯมีความยินดีมากที่ได้ต้อนรับโปรดทำตัวตามสบาย"
"มันเป็นจริงใช่ไหมครับ
" มะสัน ถาม "ที่ว่า ท่านมียาน้ำ นั้น ซึ่งอ้า..ให้ผลวิเศษมาก "
"ท่านที่รัก
" ชายชรากล่าวตอบ " สต็อคสินค้าของข้าฯมีไม่มาก,ข้าฯไม่ได้ขายยาถ่ายหรือน้ำยาถูขัดฟันอะไรทำนองนั้น
แต่มันก็มีอยู่บ้าง ที่จะต้องมีหลาย หลายชนิด ข้าฯไม่คิดหรอกว่า ของ ของข้าฯ
จะมีฤทธิ์ธรรมดา ๆ"
"ดี
วีเศษ, ..ความจริงก็คือว่า...." มะสันพอจะเริ่มพูดต่อ ชายชราก็พูดขัดขึ้น
"นี่เป็นตัวอย่าง
ชนิดหนึ่ง " พร้อมกับเอื้อมมือไปหยิบขวด ขวดหนึ่งบนชั้นวางของ
"นี่เป็นน้ำยาที่ปราศจากสี ใส่เหมือนน้ำ ,จืดสนิทและแยกไม่ออกเลยแม้เติมลงในกาแฟ นม เหล้าองุ่น
หรือเครื่องดื่มต่าง ๆ มันปราศจากร่องรอยแม้จะสืบค้นด้วยวิธีชำแหละศพ"
"ท่านหมายถึง
ยาพิษ ใช่ไหม เนี่ย " มะสัน อุทานอย่างตื่นเต้น
"
เรียกมันว่า น้ำยาทำความสะอาดถุงมือ ถ้าคุณชอบ ฮึม! มันอาจจะทำความสะอาดถุงมือ
ข้าฯไม่เคยทดลอง นะ แต่ บางคนอาจเรียก ว่าน้ำยาทำความสะอาดชีวิต บางครั้ง ชีวิตเรา
ต้องการทำความสะอาดบ้าง"
"
ผมไม่ต้องการของประเภทนั้น " มะสันรีบปฏิเสธ
"
บางที มันจะเป็นการดี ก็ได้ " ชายชรากล่าว "ท่านรู้ไหมว่ามันราคาเท่าใด ,เพียงแค่หนึ่งช้อนชา ก็ให้
ผลเพียงพอแล้ว,ข้าฯ ตั้งราคาไว้ หนึ่งหมื่นหยวน
ขาดตัว ไม่หย่อน แม้แต่หยวน เดียว"
"
ผมหวังว่า ยาน้ำทุกชนิดของท่านคงไม่แพง เหมือนกันหมด "
"โอ้
ไม่หรอก" ชายชรากล่าว
"มันจะไม่เป็นการดีที่ตั้งราคาสูงมากสำหรับยาน้ำแห่งความรักประเภทนั้น ก็
หนุ่มสาว ที่เรียกหามัน มักจะมีเงินไม่ถึง หนึ่งหมื่นหยวน หรือไม่ก็
ไม่จำเป็นที่ต้องใช้มัน "
"
ผมรู้สึกยินดีมากที่ได้ยินเช่นนั้น " มะสัน กล่าวอย่างโล่งอก
"
เอือม ! ข้าฯกำลังมองหามันอยู่ " ชายชราพูดต่อ
"หากได้บริการลูกค้าให้เป็นที่พอใจด้วยสินค้าชิ้นหนึ่งแล้ว
เขาก็จะหวนกลับมาภายหลัง ถึงแม้ราคาจะสูงขึ้นอีกก็ตาม เขาจะเก็บออมเพื่อมัน ถ้าจำเป็น"
"
ถ้าอย่างนั้น ท่านมี ยาน้ำแห่งความรัก ขาย จริง ๆ ด้วย"
ชายชราเอื้อมมือไปหยิบขวดยา
ขวดหนึ่งบนชั้นวางของพร้อมกับกล่าวตอบ "ถ้าข้าฯไม่ขายยาน้ำแห่งความรัก
ข้าฯก็จะไม่กล่าวแนะนำสิ่งที่พูดมาแล้ว มันมักจะเกิดขึ้นกับคน
คนหนึ่งที่อยู่ในสภาพจำต้องให้เขาต้องพยายามเกิดความมั่นใจให้ได้"
"
และยาน้ำนั้น ..."
"มันจะ.....อ้า..".
"
โอ่ ไม่ ประสิทธิภาพของมันไม่เสื่อมคลาย, ออกฤทธิ์ คงอยู่ตลอดชีพจรเต้นชั่วกัลปาวสาน"
"
ที่รักของผม " มะสัน อุทานพร้อมตรวจดูฉลากข้อความข้างขวดยา " ช่างน่าสนใจเสียจริง"
"
สำหรับความไม่แยแส,ไม่ไยดี ,มันจะทดแทนด้วย การอุทิศตัว,ความศรัทธา สำหรับการถูกปฏิเสธ, การดูหมิ่นดูแคลน, มันจะทดแทนด้วย ความคลั่งรัก บูชา
ใช้เพียงปริมาณน้อย ๆ แก่หญิงสาวที่แม้เธอจะฉูดฉาดหรูหราสนุก สนานเริงร่า
เปลี่ยนคนรักไปทั่วและทั้งหมด เธอจะเปลี่ยนไป
เธอจะไม่ต้องการอะไรอีกนอกจากอยู่กับคุณคนเดียว "
"
ผมแทบไม่เชื่อเลย " มะสันอุทาน " เธอเป็นที่น่ารักของทุก ๆ คนรอบข้าง
"
"
เธอจะไม่อีกต่อไป " ชายชรากล่าว " เธอจะหวาดระแวง
หญิงสาวสวยอื่นที่คุณพบด้วย "
"
เธอ จะหึงผมด้วยเหรอะ " มะสันอุทาน " หึงผม "
"
ใช่ เธอจะต้องการเป็นทุก ๆ อย่างให้คุณ "
"
เธอเป็นอยู่แล้ว เพียงแต่เธอไม่สนผม "
"
เธอจะ เมื่อเธอได้รับยาน้ำนี้
เธอจะแคร์อย่างบ้าคลั่ง ,
คุณจะเป็นยอดดวงใจของเธอเพียงคนเดียวในชีวิต
"
"
วิเศษ ! " มะสันร้องอุทาน "
"
เธอต้องการรู้ทุกสิ่งที่คุณทำ, ทุก
ๆ สิ่งที่ได้เกิดขึ้นกับคุณ ในระหว่างวัน ๆ ทุก คำพูด ,เธอต้องการรู้ว่า คุณกำลังคิดอะไร, ทำไม อยู่ดี ๆ คุณถึงได้ยิ้ม, ทำไมคุณถึงดูเศร้าหมอง "
"
นั่นแหละ ความรัก " มะสัน ร้องอุทานอีกครั้ง
"
ใช่ " ชายชราตอบ " คิดดูซิ เธอจะ รักษา เอาใจเธอแค่ไหน ,เธอจะไม่ยอมให้คุณเหนื่อยล้า,นั่งอยู่ที่ลมโกรก,คอยดูแลเรื่องอาหารการกิน,ถ้าคุณผิดนัดสักหนึ่งชั่งโมงเธอก็จะกระวนกระวาย
เธอจะคิดว่าคุณถูกฆ่าหรือไม่ก็ถูกหญิงยั่วสวาท ลวงไป "
"
ผมไม่สามารถจินตนาการได้เลย แม่เม้ยกะนิกจะเป็นเช่นนั้น " มะสันเพล้อพร้อมความสุข
"
คุณไม่จำเป็นต้องใช้จินตนาการ "
"
และอย่างไรก็ตามเพราะว่ามันอาจจะมีหญิงสาวยั่วสวาทมาเกี่ยวข้องและเกิดกับคุณในภายหลัง
คุณไม่ต้องกังวล ,เธอจะยกโทษให้คุณในที่สุด, เธอจะเจ็บปวด
แน่ละแต่เธอจะยกโทษให้คุณในที่สุด "
"
จะไม่เกิดเหตุการณ์เช่นนั้น" "
ผมสัญญา "
"
แน่ละ ไม่ " " แต่ถ้ามันเกิด คุณไม่ต้องกังวล เธอจะไม่ยอมหย่าขาดจากคุณ
โอ่ ไม่ และแน่ละ เธอ ด้วยตัวเธอเองลำพัง จะไม่ยอมแม้แต่น้อย
อย่างน้อยหรือเพียงเล็กน้อย ที่เสียคุณไปอย่างง่ายดาย "
"
และมัน ราคาเท่าไหร่ละ " มะสันถาม
" เจ้ายาน้ำวิเศษนั้น "
"
ท่านที่รัก
มันไม่เหมือนยาน้ำทำความสะอาดถุงมือหรือทำความสะอาดชีวิตที่บางครั้งข้าฯก็เรียกมันอย่างนั้น
,
ไม่
นั้นมัน ราคา หนึ่งหมื่นหยวน ไม่หย่อนแม้แต่เหยวนเดียว บางคนที่อายุมากกว่าท่าน ต้องการ ยอมเสียเงินเพื่อให้ได้,บางคนที่จำต้องอดออมเพื่อมัน "
"
แต่ ยาน้ำแห่งความรัก " มะสันถามย้ำ
"
โอนั้น เหรอ " ชายชรากล่าวพร้อมกับเปิดลิ้นชักโต๊ะทำครัว หยิบเอาหลอดยา เล็ก
ๆ ที่มัว ๆ มาหนึ่งหลอด และเติมน้ำยาลงไปพร้อมเอ่ยขึ้น " แค่ห้าหยวน "
"
ผมบอกไม่ถูกเลยว่าท่านดี ต่อผมเพียงใด " มะสันพูดพร้อมกับจ้องมองดู ชายชรากำลังบรรจุยาน้ำลงหลอดยา
"
ข้าฯชอบที่จะให้ " ชายชรากล่าว " หลังจากนั้นบรรดาลูกค้า
ก็จะกลับมาภายหลังเมื่อเขาร่ำรวยขึ้น จะกลับมาด้วยความต้องการของที่ราคาแพงขึ้น ,เอาไปคุณ มะสัน คุณจะพบว่ามันได้ผล
"
"
ขอบคุณอีกครั้ง ครับ " " สวัสดี
" มะสันกล่าวอำลา
"
ยินดีต้อนรับทุกเมื่อ "
*
ดัดแปลงจากเรื่อง The
chaser….ของ John Collier
จรรยาบรรณของเภสัชกรข้อหนึ่งเขียนไว้ว่า
“ด้วยทุกเหตุผลและข้อกำหนดทางกฎหมาย
เภสัชกรจะต้องขัดขวางให้ละเว้นจากการใช้ยาผิดวัตถุประสงค์และควบคุมไม่ให้มีการใช้ยาผิดประเภทในสังคม”
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น