อาวุธชีวภาพ, เรื่องสั้น ไซไฟ นิยายวิทยาศาสตร์

                                           อาวุธชีวภาพ

                                

บันทึกผู้บังคับหมวด บี วันที่ 27.04.12      เวลา 17 ยูทีซี

          หลังจากยานสเปซคร๊าฟ ‘อัคคีเวหา’ ของเราเกาะติดกับจรวดส่ง ขึ้นเหนือพื้นดินบริเวณฐานเส้นศูนย์สูตรขึ้นมาได้ระยะสูง9.4ไมล์ มันก็แยกตัวออกจากยานขนส่งแล้วทะยานไต่ระดับขึ้นสูง 80ไมล์ เหนือพื้นโลก มันขับเคลื่อนด้วยจรวดไฟไปในทิศทวนการหมุนรอบตัวเองของโลก ทั้งนี้ก็เพื่อหนีการตรวจจับจากเรดาร์ของข้าศึกและด้วยความเร็ว3,500 ไมล์ต่อชั่วโมง ณ.ระดับนี้ เราทั้งหมดก็อยู่ในภาวะไร้น้ำหนักเป็นเวลา8นาที นานพอที่ผมจะเซทตั้งอุปกรณ์นำร่องเพื่อดิ่งสู่พื้นเราจะทะลุชั้นบรรยากาศโลกอีกครั้งเมื่อยาน ‘อัคคีเวหา’ ผ่านตำแหน่งพิกัดเส้นแบ่งเวลาโลก ณ.ระดับความสูง 50  ไมล์ ปีกด้านท้ายยานก็จะยกขึ้นตั้งทำมุม 90 องศากับลำตัวยาน นับถอยหลังจากนี้60  วินาทีเครื่องยนต์จะดับ เราจะดิ่งสู่เป้าหมายโดยแรงดึงดูดของโลกเอง

จบรายงานแยกสู่กองทัพไทย  ไฟล์ที่ 001.เอ็มพี 9

บันทึกผู้บังคับหมวด บี วันที่ 26.04.12      เวลา 03 ยูทีซี

         สถานที่ หลังแนวข้าศึกประมาณ 30 ไมล์   กลุ่มยาน กองพันจู่โจม โกบอล คอบบร้าโกลด์ ได้ลอยตัวเหนือพื้นดินแล้วดีดปล่อยให้พวกเราโรยตัวสู่พื้นดิน ผู้บังคับกองพันผสม แจ้งย้ำให้พวกเราทราบว่านี่ไม่ใช่การฝึกซ้อมแต่เป็นการปฏิบัติภารกิจจริงและเป็นความลับระดับทริปเบิลเอ็กซ์ ลักษณะการปฏิบัติภารกิจก็เป็นดับเบิลไบลน์ ทั้งผู้รอรับคำสั่งและผู้ออกคำสั่งก็ไม่รู้วัตถุประสงค์ถึงที่สุดแล้วคืออะไรมันเป็นความลับสุดยอด เพียงแต่แรกพวกเราจะทราบคำสั่งที่จะต้องปฏิบัติเป็นระยะขั้นตอน เมื่อเสร็จภารกิจหนึ่งก็จะได้รับภารกิจ สอง สาม ต่อเนื่องไป ผู้ออกคำสั่งก็ไม่ใช่หน่วยเหนือของเราหน่วยเหนือของเราเป็นเพียงผู้แปลโค้ดคำสั่งจากหน่วยเหนือสูงสุดแล้วก็ถ่ายทอดคำสั่งให้พวกเราอีกที่หนึ่ง คำสั่งต่อไปที่เราได้รับคือการเดินข้ามผ่านแนวทุ่นระเบิดบกไปในทางทิศเหนือที่ปรากฏอยู่ข้างหน้าฝ่าป่าดงดิบชื้น ผมสั่งให้เครื่องไฮโดรซืดเดอร์ โปรดเมล็ดต้นคเร็ซหูหนู ลงบนแนวทุ่นระเบิดบก แล้วซุ่มพักแรมรอตรงนั้น 6  ชั่วโมง

จบรายงานแยกสู่กองทัพไทย  ไฟล์ที่ 002.เอ็มพี 9

บันทึกผู้บังคับหมวด บี วันที่ 27.04.12      เวลา 01 ยูทีซี

 

           วิเศษ ! มันได้ผล เจ้าเมล็ด คเร็ซหูหนู มันเจริญเป็นต้นไม้เล็กๆ สูงเพียงฟุตเดียว วิเศษจริงๆ เจ้าเมล็ดพรรณพืชดัดแปลงพันธุกรรมชนิดนี้ ส่วนใหญ่ลำต้นที่ปรากฏให้เห็นตลอดใบและลำต้นจะเป็นสีแดง นั่นหมายความว่าข้างใต้รากมันมีทุ่นระเบิดบกฝั่งอยู่ แต่มันได้จัดการปล่อยน้ำย่อยทำให้ระเบิดใช้การไม่ได้เสียแล้ว พวกเราจึงเดินข้ามไปได้สบาย ในป่าชื้นดงดิบนี้ สภาพโดยทั่วไปคล้ายอุทยานแห่งชาติทะเลบันเมื่อห้าปีที่แล้ว มันดำรงสภาพความหลากหลายทางชีวภาพได้ดีอยู่ สัตว์ใหญ่ทั้งหลายคงเตลิดหนีไปหมดพบเห็นแต่สัตว์ ขนาดเล็กนาๆชนิดเหมือนบ้านเรา ต่างกันก็พวกแมลงมีมากมาย เยอะมาก โดยเฉพาะยุ่งพาหะทีนำ ไข้มาเลเรีย กัดเจ็บแสบมากชุดสนามที่เราสวมใสนี้ไม่สามารถกันมันได้เลย  พวกเราส่วนมาจากทวีปเอเซีย เคยชินกับมันเสียแล้ว ส่งสารก็แต่ คุณกัน ผิวขาว ผิวมืด สาละวนอยู่กับการปัดป้องตลอดเดินทาง เราไม่ได้กังวลเกี่ยวกับไข้จับสั่นหรือไม่ว่าโรคติดต่อโดยเชื้อโรคชนิดใดๆบนพื้นโลกไม่ว่าจะเป็นเชื้อแอนแทร็ก.แบคทีเรีย.ไวรัสต่างๆที่ข้าศึกจะนำมาทำอาวุธชีวภาพ เพราะก่อนมาปฏิบัติภารกิจนี้ หน่วยเหนือสูงสุดจับพวกเราฉีดวัคซีนรวม พวกเขาแจ้งแก่เราว่ามันสามารถ ป้องกันโรคติดต่อทุกชนิดใดๆ บนพื้นโลก หมวด บี และอีก เจ็ดหมวดในกองพันผสม โกบอล ครอบบร้า โกลด์ ถูกฉีดกันทั่วหน้า ลูกน้องของผมที่ใกล้ชิดและรอรับคำสั่งรองลงมาก็มี ร้อยโทเบ๊ ฮ่องกง ร้อยตรี บัง สิงคโปร์ และพันจ่าเอก อุ่นเมือง ริมโขง  พวกเขาดูกระเหี้ยนกระหือกับภารกิจที่ยังไม่รู้เป้าหมายนี้มาก โดยเฉพาะ พันจ่าเอกอุ่นเมือง ริมโขง เขาบอกผมว่า ในอดีตบรรพบุรุษ ชาวม้งของเขาก็เคยได้ร่วมรบให้กับมหามิตรของเราในส่งครามต่อต้านคอมมูนนิสต์ แต่คราวนี้เราไม่รู้ว่าศัตรูเป็นใคร บางแหล่งข่าวก็ ว่า เป็นพวกซ้ายจัดใหม่หรือไม่ก็พวกหัวรุนแรงก่อการร้ายเศรษฐีน้ำมัน บ้างก็ว่าถึงขนาดเป็นมนุษย์ต่างดาวศัตรูนอกโลกบุกรุก.........ผมได้รับสัญญาณติดต่อจากหน่วยเหนือ จึงขอจบรายงานเพียงเท่านี้

จบรายงานแยกสู่กองทัพไทย  ไฟล์ที่ 003.เอ็มพี 9

บันทึกผู้บังคับหมวด บี วันที่ 28.04.12    เวลา 03 ยูทีซี

       เรายังคงเดินเท้าต่อไปในระหว่างอยู่ในป่าดงดิบแห่งนี้ เราควรจะเคลื่อนที่ได้เร็วกว่านี้ แต่เป็นเพราะว่าหลายคนในกลุ่มมีอาการแพ้ ผื่นคันจากแผลแมลงหรือยุงกัดอย่างมาก มีตุ่มใสๆปรากฏเต็มไปทั่วร่างกายของพวกทหาร บางคนเริ่มมีอาการไข้อ่อนๆ กระหายน้ำและอ่อนเพลียบ่อยครั้ง แพทย์สนามใช้เครื่องตรวจ “อโรคาไบโอกราฟฟี”ตรวจไม่พบสิ่งผิดปกติใดๆในเลือดพวกทหารเลย ผมจำเป็นต้องสั่งให้ทหารหยุดพัก เพื่อดื่มน้ำกินยา พันจ่าเอก อุ่นเมือง ริมโขง เที่ยวเก็บเห็ดชนิดที่เรียกว่า เห็ดฟ้าทะลายโจร กินเข้าปากสดๆ.เขาบอกว่าในบ้านเขามันสามารถรักษาอาการแพ้พิษต่างๆได้ชะงัด มีเห็ดฟ้าทะลายโจรเต็มไปหมดแถวนี้ คงเป็นเพราะว่าหมวกดอกเห็ดทีใหญ่โตเท่าฝ่ามือเก็บสปอร์ไว้มากเวลามันแตกออกจึงกระจายไปทั่วยิ่งได้ถูกแรงลมแถวนี้กระพือพัดมันจึงขึ้นกระจายไปทั่ว   ผมได้รับคำสั่งถัดมาจากหน่วยเหนือว่า ให้เคลื่อนทีต่อไปเมื่อพ้นป่าดงดิบจะเป็นแนวทะเลทราย เป้าหมายข้างหน้า  ประมาณอีก 8 ไมล์จะเป็นเป้าหมายสุดท้าย คือเมืองที่ผลิตอาวุธชีวภาพ ผมตรวจสอบด้วยเครื่องจีพีเอส เพื่อเป็นการยืนยัน มีเมืองจริงถัดจากแนวทะเลทราย ผมคาดคิดไว้แล้วว่าที่มหามิตรของเราไม่ยิงจรวดเข้าใส่เพราะกลัวเชื้อโรคกระจายสู่พลเมืองประชาชนด้วย ช่างมีคุณธรรมจริงๆ พวกเราจึงถูกส่งมาเพื่อยึดหรือทำลายแบบจำกัดบริเวณ ผมได้รับสัญญาณคำสั่งจาก หน่วยเหนือสูงสุดว่า ห้ามส่งสัญญาณแยกกลับใดๆไปที่อื่น ให้รอรับ สัญญาณคำสั่งเพียงอย่างเดียว ฉะนั้นต่อไปนี้ผมจะส่งข้อมูลรายงานแยกเข้ารหัสผสมคลื่นสั้น ช็อตเวฟ ลงดินแทน อาจมีเสียงสถานีพลเรียนแทรกบ้าง แต่ผมจะกรองมันออกก่อนส่ง

จบรายงานแยกสู่กองทัพไทย  ไฟล์ที่ 004.ซ้อตเวฟ

บันทึกผู้บังคับหมวด บี วันที่ 29.04.12    เวลา 20 ยูทีซี

     

        มีเสียงปืนซูเปอร์โซนิคและอาวุธต่อสู้ขนาดเล็กดังขึ้น เมื่อเวลา 11 ยูทีซี นานกินเวลา 15 นาทีแล้วเงียบลง ผมไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้น ปะทะกับข้าศึกหรือ! เราพยายามก๊อปปี้สัญณาณก็ไม่ติด ได้มาบ้างเป็นเสียงร้องโหยหวนจะว่าเป็นเสียงสัตว์ก็ไม่ใช่สัตว์ คนก็ไม่ใช่คน สักครู่ก็เงียบหายไป เวลา 12 ยูทีซี ผมได้รับสัญญาณสื่อสารจากหน่วยเหนือสูงสุด แจ้งมาว่า หน่วยทหารในหมวดดี ได้ถูกฝนเขียว สารเคมีมีพิษที่ข้าศึกโปรยพรางไว้ตามต้นไม้ใบหญ้าบาดเจ็บล้มตายเป็นจำนวนมาก บางคนทนพิษบาดเจ็บแผลไม่ไหว ต้องใช้อาวุธยิงสังหารตนเอง หมวดเราโชคดีที่ไม่ถูกฝนเขียว แต่ผมรู้สึกเจ็บปวดบริเวณต้นแขนและหัวไหล่บริเวณที่ถูกฉีดวัคซีนรวม มันบวมโปนออกใหญ่ ตุ่มใส่ทั่วร่างกายเพิ่มขนาดโตขึ้น คนอื่นๆก็เช่นกันทั้งกองร้อยแทบจะถอดเสื้อผ้าออกเกาะ มันคันมาก ปวดแสบปวดร้อน มีไข้ต่ำ พวกเรากินยาลดไข้ปะทังเอาไว้ ตอนนี้เราเดินข้ามเข้ามาในเขตทะเลทรายได้3ไมล์ระยะประชิดเมือง เป็นเวลามืดสงัดพอดี ผมสั่งให้ทหารพักแรมรอตรงนี้เพื่อรอสัญญาณ โจมตี เข้าเมืองให้พร้อมกันทั้งกองพันจากหน่วยเหนือ

จบรายงานแยกสู่กองทัพไทย  ไฟล์ที่ 005.ซ้อตเวฟ

บันทึกผู้บังคับ... บี ..ที่ 30.04.12   …. 02 ยูทีซี

       โอ้ พระเจ้า  เมย์ เดย์  เมย์ เดย์ คัน ปวด แสบ เห็ด เห็ด ....เห็ดเต็มไปหมดบนตัวผม และคนอื่น แตกออก เน่า ...

เหม็น...เฟอะ  โอ้ย อ้ากกกกกกกกกกก

ฮี้เหลี่ยวเซียวหลียี หลียี  เซ่งหลี้ฮ้อ........สต๊อกก๊อดธม มหาเสนาบดีเดโช ฮุนเฮง.....

ที่นี่ วิทยุเสียงอเมริกาภาคภาษาไท................ซู่ซู่ซู่ซู่ซู่ซู่ซู่ซู่ซ่าาาาาาาาา..................

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------